Değişim çok zor bir zanaat. Elinde olması gerekenler en az 1 adet alışkanlık ve bir tutam da önyargı. Bu ufacık bir tarifle hayatınızdaki yenilikleri bir sinek gibi kovabilirsiniz! Bugün yıllardır düşünmekten bile itinayla uzak durmaya çalıştığım, mevzu bahis olduğunda dahi bakışlarımı uzaklaştırdığım ve sustuğum ancak her anıyla neredeyse içinde olduğum bir olayla yüz yüze gelmek zorunda kaldım. İçine doğduğunuz aile aslında alışkanlıkların en büyüğüdür. Hayattaki yaşam sürenizle orantılı olarak uzun vadeli olan bu alışkanlığı değiştirmek demek benim için zor bir şey. Belki biraz da kıskanıyor olabilirim benim olanı elimden alıyorlar diye. Bugün yukarıdaki girişten de anlaşıldığı gibi "Hayırlı bir iş"in temelinin atıldığı gün oldu. iki aile aradaki tek bağlantı noktası dışında birbirini hiç tanımadan bir oturma odasında toplantılar. Bunun öncesi daha mühim tabi. Benim yıllarda düşünmeyi geçiştirdiğim ve düşünmekten dahi kaçtığım olay bir emri vaki şeklinde ve ansızın gerçekleştirildi. Peki ben bundan şu anda şikayetçi miyim yahut sinirli miyim? Değilim.. Ancak bu bir "Hayat Dersidir".
İnsanlar alışkanlıkları olmadan bir hiçtirler. Ki en büyük alışkanlığımız her sabah uyanmak değil midir? İşte buradaki olay ise bu tanışmadan ve yüzleşmeden sonrasını hiç düşünmemekti. Bunu düşünmeme ben vesile olmasam da bir an için düşündüm. Kıskançlığımı şöyle bir kenara ittim. İçimde zangır zangır titreyen inim inim inleyen alışkanlığımı rafa kaldırdım. Orada uzaklarda bazı güzel şeyler gördüm. Hoşuma gidecek. Yeni ama beni mutlu edecek. İlginçti. Hiç böyle düşünmemiştim. Belki de bundan dolayı o kadar rahattım bugün. Büyük bir deneyimdi benim için.
Hem deneyi yapan kişi hemde denektim bu deneyde.
