Boşaltmak Aklı...

               
               Şarkılar ile konuşmak... Kendi şarkından çok bir şarkıya eşlik etmek bazen. Olmasını istediğin gibi söylemek gerçeği reddedercesine. Hani bir şarkı çalar yakınlarında duyarsın. Bilirsin de o şarkıyı tabi ve yavaşça kendini kaptırırsın ona ve söylemeye başlarsın istemsizce. Usulca sesini yükseltirsin eşlik ederken. Şans bu olur ya müzik bir anda kesilir ve sende kesilirsin. Devam edemezsin tek başına. Çekinirsin. Kendin söyleyemezsin. İşte biraz da böyledir kendi şarkısından çekinmek. Müziklerdedir duygu. Belki sahip olamadığın belki de dile getiremediğin. Bir şarkı duyarsın ve işte bu! bu benim! dersin usulca içinden. Tüylerin ürperir usuldan. Bitmesin istersin bu güzel şarkı'N. Senin şarkın... Bitince başka şarkılar ararsın elbet. Ancak o şarkı gibi seni sana anlatanı bulamazsın bir daha. Tekrar tekrar dinlersin o şarkıyı. Ama o şarkı sonlanır elbet. Bitmiştir artık. Geri sarsan da tüylerini diken diken etmeyecektir belki. Ama kopamazsın da. Ne o şarkı geçmiştir senin için ne de kalabilmiştir bazen. Bazen tabi yaa.. Bazenler de keşkeler gibidir. Bağımlılık yaparlar.. Kopamazsın...